Het mineraal
Kyaniet valt op door zijn glans en zijn gelaagde opbouw. Die laagjes zijn goed te zien in een ruw kristal.
Het mineraal is meestal blauw of grijsblauw, soms zwart. Zeldzamer zijn de groene, bruine, gele, witte en rossige kyanieten. En soms vertoont de kyaniet kattenoogeffect.

Een alternatieve naam is distheen. Lange tijd werden beide namen door elkaar gebruikt, maar nu wint de naam kyaniet aan populariteit.

Kyaniet komt veel voor als onderdeel van vele gesteenten. Kyaniet wordt zelfs in Nederland gevonden, in kleine fragmenten in de zandafzettingen van onze grote rivieren. Een rots die veel kyaniet bevat, wordt wel distheniet genoemd.

Er is eigenlijk maar weinig kyaniet van edelsteenkwaliteit. Deze wordt vooral gevonden in India en in Zuidoost-Azië (Korea, Myanmar).

Een aspect dat de kyaniet absoluut uniek maakt, is de dubbele hardheid. Praktisch alle stenen hebben maar één hardheid, van welke kant je ook test. Maar de kyaniet is harder in de breedte dan in de lengte. Dit maakt het verwerken van een kyaniet in een slijpsel een enorme uitdaging.

Kyaniet is prima geschikt voor het maken van vuurvaste materialen, zoals staal en soorten keramiek die bestand zijn tegen zeer hoge temperaturen. Zodoende wordt de meeste gewonnen kyaniet verwerkt bij het produceren van staal. Een ander deel wordt verwerkt tot glas en hittebestendige glazuur. (Bron: www.semoea.nl)

Hieronder vind je mijn kyaniet.